Olifanten boswandeling

Ik weet dat deze n klein beetje over de datum is... maar bij deze een verhaal over het uitkomen van mijn droom...:) we begonnen al vroeg. De boswandeling startte om 8 uur in reservaat buffeldrift, op 5 minuten rijden van waar ik die nacht verbleef. We werden kort na aankomst opgehaald door de verzorger van de weesolifanten en we liepen het reservaat in. Na een minuut of vijf stond ik ( die natuurlijk voorop liep bij de verzorger ) opeens onverwachts oog in oog met drie olifanten. Ik schrok niet, maar vond het heel appart ineens zo dichtbij te zijn. En toen zei die; zullen we dan maar meteen vertrekken. En we moesten een paar stappen achteruit doen. Daar begonnen ze dan te lopen. Zo enorm en je hoort ze absoluut niet lopen! Zo raar!!! (Komt vanwege de kussens en de botstructuur waardoor ze eigenlijk op hun tenen lopen met een soort kussens daaromheen. We hobbelde er eigenlijk een beetje achteraan. Zonder enig idee te hebben wat wel en niet mocht, want hij zei eerst even achteraan lopen. Ik vond het wel meteen prachtig zo dichtbij te zijn. Bij mijn dieren.:) toen de verzorger zei loop maar naar voren raak ze maar aan denk ik dat ik een van de eerste was die dat deed. Ik had diederik inmiddels mijn camera in z’n hand gestouwd en vriendelijk verzocht fotos te maken... nou dan raak je zo’n olifant aan en je weet eigenlijk niet wat je moet verwachten. Nou ik kan je zeggen wat ik ook verwachtte t was niet wat ik dacht. De structuur verraste me compleet! Heel struw, droog en zacht tegelijkertijd. Met hier en daar n haar en zand voelde t eigenlijk best prettig aan! Nou toen kwamen we aan bij t soort veld waar we fotos mochten maken. Dat was werkelijk waar een beleving van jewelste! Ondertussen kwamen er springbokjes dichtbij die we dus ook van dichtbij hebben kunnen bekijken. Nou de eerste foto die we gemaakt hebben was t mooiste. De drie olifanten stonden naast mekaar en deden hun slurf om je heen leggen. Ondertussen maakte diederik en marja fotos. Heel appart en ruw gevoel want de olifantenslurf is eigenlijk best zwaar. En vies ook. Nadat iedereen geweest was ( bleek dat mijn fotos alleen gelukt waren met mijn camera. Jammer maar maakt niet uit! Want heb nog steeds prachtige fotos op mn camera staan. ) Daarna kwam het minder leuke gedeelte als ik eerlijk ben. Want het voelde als n soort circusact. De olifanten gingen kussen... want nogal heel enthousiast werd gebracht door de verzorgers waardoor ik de kriebels kreeg. Twee van de olifanten waren daarmee bezig. Ondanks dat ik er een vreemd gevoel van had gekregen deed ik wel mee met de fotos die we mochten maken. Want ik zag het eerlijk gezegd als een kans om weer dichtbij mijn dieren te komen. Maar t leukste van dat moment was eigenlijk het wachten terwijl anderen fotos namen. Want de overgebleven olifant was een stukje verder op aan een boom gaan trekken om te eten. Daar heb ik vervolgens ook fotos bij gemaakt omdat een natuurlijkere omgeving was. Vervolgens liepen we terug naar t beginpunt en mochten we de dieren eten geven, tijdens het teruglopen liep ik te praten met de andere verzorger bij de voorste olifant. Toen we bijna bij het beginpunt waren werden de olifanten wat onrustiger. Omdat ik voorop liep had ik eerst niet echt iets in de gaten tot de verzorger mij even wegtrok om de olifant rustig tot bedaren te brengen. Daarna zei die jij bent echt niet bang hé. En ik antwoorde nee moet dat dan? Terwijl ik eigenlijk ook dacht : dit is mijn kans om ze van dichtbij te zien nu moet ik geen scheiterd zijn en schrikken of niet durven... :) . Dat eten geven gebeuren was ook heel bijzonder en mooi. Heel raar gevoel heeft die mond. Heel struw en nat. Vervolgens moesten we een soort van onder de olifant gaan staan en zijn oren vasthouden. Dat vond ik een beetje vreemd om te doen. En ook weer een circusact. Misschien noem ik t wel zo omdat ik hoorde dat marja en freda het zo noemde. Vaak ben ik namelijk niet in een circus geweest. Maar het voelde in ieder geval niet als natuurlijk gedrag... de verzorger was ook nogal enthousiast en noemde het de nieuwe profielfoto nemen. Waar ik het niet mee eens was en het bezorgde me de kriebels. Ik stribbelde daarom ook een beetje tegen maar toen ze naar me toe kwamen ( een vezorger dan ) om te zeggem dat ik zijn oren aan moest raken.. kon ik toch geen nee zeggem... daarna mochten we ze meer eten geven en toen we klaar waren ging een olifant liggen. Maar omdat een verzorger expliciet zei dit doet ze uit zichzelf en wow dit hebben we echt niet geoefend en ze vind jullie leuk want ze doet dit normaal nooit... begon ik er een beetje aan te twijfelen eerlijk gezegd.... en toen de olifant weer opstond liepen we terug naar de ingang.. waar nico (gids) vroeg hoe t geweest was. Marja zei dat ze t niet leuk vond vanwege het hoge tourisme gehalte. Had zelf eigenlijk ook een beetje gemixte gevoelens. Sommige gedeeltes zoals t voederen en het lopen en dat met de slurf en die ene olifant etend van een boom waren bijvoorbeeld fantastisch! Dat is het echt natuurlijke
Gedrag.;) maar dat liggen, oren aanraken en kussen... dat vond ik minder. Waardoor ik met wat gemixte gevoelens weg ging. Maar of ik het had willen missen? NEE, absoluut niet! En ja mijn droom is zeker uitgekomen:)